Εγώ κοιτάζω την καρδιά σου αυτή όμως έγινε άνεμος.…
Ηταν ήλιος που φώτιζε τα βήματά μου στις σκοτεινές ατραπούς,
δεν ξέρω σε ποιό σύμπαν τώρα ζωογονεί κάποιων άλλων τα όνειρα.
Ούτε ενα μισοφέγγαρο για μένα που πέταξα στα πόδια σου όλες τις χαρές του κόσμου
κι άνοιξα τους κρουνούς της ομορφιάς μέσα στ’ απορημένα σου μάτια.
Δεν άντεξες να περπατάς στον κήπο του ουρανού,
μάλλον αστόχησε ο αφελής ρομαντισμός μου
ενώ έβλεπα σε έναν φευγαλέο διάττοντα τον ήλιο της ψυχής μου.
Η καρδιά σου έγινε μια μικρή μέλισσα που τρέχει απο λουλούδι σε λουλούδι,
άστατη πεταλούδα τα αισθήματά σου,
προδομένο το μεγάλο όνειρο
και η ζωή που γέρασε μας χλευάζει εκδικητικά.
